پیشنگ درّه

باغی زیبا نشسته بر پایه کوه هایی نه چندان مرتفع . مشرف بر دشت پربرکت تحت جلگه و مزیّن به استخری مسحور کننده است. 

 

صبحگاهان روشنی آفتاب بر گل های پیشنگ درّه که همچون عروسی خود را به شبنم های بهاری بزک کرده اند سلام می کند و بعد گرمای مطبوعش را در پهنه دشت سلیمانی می گستراند . این باغ آرامش بخش در سه کیلومتری شرق سلیمانی و در انتهای کال پیشنگ درّه واقع شده است . این کال کوه های قوش آغالی را از کوه های سلیمانی جدا می کند .

در طول دهه های گذشته و قبل از ظهور پدیده چاه آب های عمیق ، پیشنگ درّه به مدد آب سرشارش منبع برکت و فراوانی بوده است . قنات پیشنگ درّه زمینی به مساحت بیش از 4 کیلومتر مربع را به باغ هایی زیبا بدل کرده است .

وجود باغ های فراوان انگور و درختان میوه این مکان را منبع درآمد و روزی چندین خانواده از سلیمانی کرده بود . نیکی ها و گشاده دستی های مردان بزرگ و زحمت کشی چون حاج حسین پهلوان ، حاج اسماعیل و محمّد شکاری این احساس زیبا را به مردم سلیمانی داده بود که پیشنگ درّه نه تنها از آن چند نفر بلکه متعلق به همه سلیمانی هاست ، هیچ عابر و میهمانی بدون پذیرایی از این باغ نمی گذشت و این میراث ذی قیمت همچنان بر دیوارهای پیشنگ درّه نقش خاطره بسته است . سکوت و خلوت آرام پیشنگ درّه از این مکان زیبا باغی خاطره انگیز ساخته است .

800 متر بالاتر از پیشنگ درّه ، باغی کوچکتر به نام کیچی پیشنگ درّه واقع است که به معنی پیشنگ درّه کوچک است . این باغ نیز با درختان میوه و انگور، زیبایی خاص خودش را دارد .

 

شارشاری

رشته کوه طاغنکوه در دل خود باغ هایی نهان کرده که درک زیبایی آنها تنها با بودن در این باغ ها میسّر است . 

یکی از آنها شارشاری است . شارشاری به معنی آبی است که از بلندی می ریزد و صدای شرشر می دهد . با گذشت سال های زیاد ، هنوز این خاصیت شارشاری در آن پابرجاست و آبِ هرچند اندک شارشاری از بلندی دیوارمانندی به ارتفاع 4 متر به پایین می ریزد .

شارشاری از سمت غرب محدود به کوه نسبتا مرتفعی است که باغ نیلک لی را در آنسوی خود دارد و از سمت شرق و شمال به تپه های خاکی کم ارتفاعی متصل است که تا 20 کیلومتر آنطرف تر چشم اندازی بیابان گونه را پدید می آورند .

شارشاری را کوهی به دو نیم کرده است . از این رو سرچشمه آب شارشاری یکی بخش سمت شرقی آن و دیگری سمت غربی است . در سمت غربی چندین درخت گردو و چند درخت جنگلی وجود دارد که سایه خنک این درختان جنگلی محل استراحت بازدیدکنندگان را فراهم می کند . در سمت شرقی ، سرچشمه از انتهای درّه شروع شده و پس از عبور از کنار چند درخت جنگلی به باغ انگور کوچکی می رسد که کشاورزان در دهه های گذشته به زحمت فراوان آب را از کف درّه جدا و به دامنه کوه یعنی باغ انگور رسانده اند . مازاد آب بعد از عبور از باغ به پرتگاهی چند متری می رسد و از ارتفاع 4 متری به پایین می ریزد و صدای دل انگیز شارشاری را ایجاد می کند .