سنت شال انداختن (قرشاق آتاردق)

سر دیگر را در دست نگه داشته و سریع در را می بندند . این کار باید خیلی سریع انجام شود تا شال اندازها شناسایی نشوند. (در بعضی جاها ملاقه به جای شال به کار می رفت)

صاحب خانه به شوخی سر دیگر شال را گرفته و می کشد و سعی می کند تا شال را از شال انداز بگیرد . البته این کار هیچ وقت به قصد گرفتن شال صورت نمی گیرد. سپس شال انداز مقداری تنقلات مخصوص شب عید مثل آجیل ، شیرینی یا پول به شال بسته و رها می کند . شال انداز ها شال را ربوده و سریع از محل دور می شوند .بدین ترتیب نوجوانان عیدی خود را از همسایه ها می گرفتند.

در زمانهای گذشته که خانه ها از خشت و گل بود و دروسط گنبد سوراخی بود شال انداز ها خود را به پشت بام می رساندند و از آن سوراخ شال را به داخل خانه هدایت می کردند.

متاسفانه این سرگرمی نیز امروزه از بین رفته و دیگر رواج ندارد.

 نظر آقای احمد بی یار عارفی: 

سلام علیک باسپاس ازتلاش شما برای معرفی روستا من فکر می کنم علی رغم استفادکلمه قرشاق درزبان محلی صورت صحیح کلمه قورشاخ است